Hala sportowo-widowiskowa w Radomiu, mimo że jeszcze nie powstała, ma już swoją historię. Pierwszy jej projekt był wynikiem konkursu rozstrzygniętego w lipcu 2012 r. Na podstawie zwycięskiej koncepcji opracowano projekt budowlany i kompletną dokumentację wykonawczą. Do budowy jednak nie doszło, w chwili bowiem, gdy rozpoczęto przygotowania do realizacji inwestycji, tj. wykonywanie planowych wyburzeń i kompletowanie dokumentów przetargowych, pojawiły się prawne zastrzeżenia co do własności części działek, na których nowy obiekt miał powstać.

W celu uniknięcia ryzyka związanego z działaniami na spornym terenie inwestor zdecydował się na radykalne posunięcie polegające na zmianie lokalizacji hali. Zaproponowano, aby hala została przesunięta i obrócona o 90 stopni oraz aby jej plan przekształcono na zasadzie lustrzanego odbicia. Na początku pomysł wydawał się bezceremonialną ingerencją w przemyślaną koncepcję, ignorującą jej główne założenia architektoniczno-urbanistyczne, ale jednocześnie prostą operacją sprowadzającą się do czysto technicznych czynności.

Pierwotne założenia projektowe

Pierwotna koncepcja konkursowa opierała się na założeniu, że hala powinna stać się znaczącym elementem w strukturze miasta i nie tylko przyczynić się do powstania obiektu kubaturowego o określonych wartościach użytkowych, lecz także wytworzyć nową jakość w postaci jasno zdefiniowanej przestrzeni publicznej. Wokół regularnego cylindra hali opartej niejako o prostokątny budynek z funkcjami towarzyszącymi, miał powstać dostępny dla wszystkich mieszkańców Radomia plac. Miał on pełnić funkcje strefy wejściowej dla widzów (od strony południowej i wschodniej) oraz strefy wejściowej dla zawodników i personelu (od strony północnej). Zasadnicze znaczenie dla koncepcji miał również fakt, że owalna bryła dobrze organizowała narożnik kwartału zabudowy ograniczonego ulicami Andrzeja Struga i Stanisława Zbrowskiego. Na rysunkach i w opisie autorskim pracy konkursowej zamysł kompozycyjny określono jako „koło hali sportowo-widowiskowej toczące się po szynie obiektu liniowego mieszczącego funkcje komercyjne i uzupełniające”.

WIĘCEJ W MAGAZYNIE „BOISKA I STADIONY” NR 15

TEKST – Piotr Wróbel
WIZUALIZACJE – Archiwum firmy APA Czech_Duliński_Wróbel