Z punktu widzenia gracza najważniejszym elementem boiska jest warstwa wierzchnia. Zatem najistotniejszym elementem każdego boiska piłkarskiego jest trawa.
Na całej kuli ziemskiej występuje ponad 11 tys. różnych gatunków traw. Szacuje się, że w Polsce w warunkach naturalnych rośnie około 200 gatunków traw, ale z tej grupy tylko 16 nadaje się na trawniki. Pierwszym i chyba najważniejszym czynnikiem zmniejszającym pulę traw przystosowanych do środowiska kształtowanego przez człowieka jest tolerancja na niskie i bardzo częste koszenie. Dodatkową specyfiką muraw sportowych jest często występujący stres – deptanie. I dlatego z tak dużej grupy traw tylko dwa gatunki są optymalne na boiska piłkarskie. Są nimi życica trwała (Lolium perenne) oraz wiechlina łąkowa (Poa pratensis). Bardzo ważne jest zatem, aby kupując czy to nasiona, czy trawę z rolki, sprawdzić, czy w skład tych produktów wchodzą wyłącznie te dwa gatunków.
Drugą ważną kwestią, na którą należy zwrócić uwagę podczas zakupu mieszanki trawnikowej, jest to, aby składała się z odmian gazonowych, a nie pastewnych. Zarówno życica trwała, jak i wiechlina łąkowa występują w obu tych odmianach. Jaka jest między nimi różnica?
Przede wszystkim z odmian pastewnych nigdy nie uzyska się ładnie zadarniowanego boiska. Cechą genetyczną odmian pastewnych jest wytwarzanie jak największej ilości biomasy: liści i pędów. Dlatego szybko rosną do góry, wytwarzając wiele liści. Natomiast odmiany gazonowe zamiast rosnąć do góry rozkrzewiają się, czyli rosną na boki (rys. 1, 2, 3), dzięki czemu zadarniają powierzchnię. Dodatkowo odmiany gazonowe lepiej tolerują deptanie czy niskie i częste koszenie.
Dlatego stosowanie mieszanek z odmianami pastewnymi w pierwszym momencie może wydawać się bardziej opłacalne (mieszanki pastewne są tańsze od gazonowych), jednak podczas użytkowania trawy te będą wytwarzać więcej biomasy – czyli greenkeeper będzie musiał kosić częściej i większą ilość trawy.
Wiechlina łąkowa (Poa pratensis). Trawa luźnokępkowa, wytwarzająca dużą liczbę skróconych pędów wegetatywnych – rozłogów, co jest bardzo pożądaną cechą. Przez wielu fachowców jest nazywaną trawą samoregenerującą się. Jest gatunkiem wybitnie wieloletnim. Wcześnie się rozwija, dobrze znosi deptanie oraz niskie koszenie.
Wadami gatunku są wolny rozwój po wysiewie oraz fakt, że pełne zadarnienie uzyskuje się po roku od wysiewu. Dodatkowo wiechlina łąkowa słabo rośnie w miejscach zacienionych. Należy także pamiętać, że ten gatunek w okresie jesiennym jest mało tolerancyjny na chorobę traw – rdzę.
WIĘCEJ W MAGAZYNIE „BOISKA I STADIONY” NR 15
TEKST I FOTO – Kamil Prokopiuk, Instytut Hodowli i Aklimatyzacji Roślin – Państwowy Instytut Badawczy
