Stwierdzenie, że planowanie inwestycji w infrastrukturę sportową wymaga uwzględnienia mnóstwa przepisów prawnych jest oczywistością. W gąszczu przepisów rangi prawa powszechnego, przepisów ustrojowych i aktów wewnętrznych danej jednostki samorządu terytorialnego oraz procedur związanych z zamówieniami publicznymi, nie powinno nam umknąć, że swoje oczekiwania w zakresie procesu inwestycyjnego (do obiektów piłkarskich) ma również organizator rozgrywek piłkarskich – Polski Związek Piłki Nożnej.

Wyrazem tych oczekiwań jest uchwała nr VIII/130 z dnia 4 września 2019 r. zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie uzgadniania projektów infrastruktury piłkarskiej (dalej: uchwała). Uchwała niedawno zastąpiła wcześniejszą uchwałę nr III/60 z dnia 30 marca 2016 r. Uchwała ma wyraźne umocowanie w przepisach prawa powszechnego, a dokładnie w art. 16a ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych. Przytoczmy ten przepis:

1. Projekty budowlane stadionów podlegają uzgodnieniom z właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim (komendantem stołecznym) policji, właściwym miejscowo komendantem wojewódzkim Państwowej Straży Pożarnej oraz właściwym związkiem sportowym w zakresie tworzenia i funkcjonowania infrastruktury wpływającej na bezpieczeństwo osób uczestniczących w meczach piłki nożnej.

2. Projekty, o których mowa w ust. 1 podlegają dodatkowym uzgodnieniom z właściwym związkiem sportowym w zakresie tworzenia i funkcjonowania infrastruktury służącej:

1. zapełnianiu stadionu przez osoby uczestniczące w meczach piłki nożnej, udogodnieniom w zakresie obsługi osób uczestniczących w meczach piłki nożnej,
2. przeprowadzaniu transmisji telewizyjnych z meczów piłki nożnej, przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa określonych w uzgodnieniach, o których mowa w ust. 1.

3. Uzgadnianie projektów, o których mowa w ust. 1 i 2 nie narusza przepisów dotyczących uzgadniania pod względem ochrony przeciwpożarowej projektów obiektów budowlanych.

Co przewiduje uchwała PZPN?

W punkcie 2 uchwała stanowi, że do rozgrywek piłkarskich dopuszcza się wyłącznie obiekty, których projekty zostały uzgodnione zgodnie z zasadami określonymi w uchwale, przy czym wyraźnie zaznacza się, że ta sankcja dotyczy projektów powstałych po jej wejściu w życie. W sensie prawnym niedopuszczenie do rozgrywek piłkarskich będzie zapewne efektem nieprzyznania licencji uprawniającej do udziału w rozgrywkach klubowi, który chciałby rozgrywać „domowe” mecze na tym właśnie obiekcie, ponieważ adresatem decyzji „związkowych” są uczestnicy rozgrywek, czyli kluby piłkarskie, a nie jst czy ich jednostki lub spółki komunalne. Jakiego rodzaju obiektów dotyczy procedura uzgadniania „związkowego”? Wyjaśnia to punkt 3:

• stadionów, na których są przeprowadzane zawody w ramach rozgrywek piłki nożnej szczebla centralnego ligowej rywalizacji mężczyzn oraz mecze piłki nożnej w rozumieniu ustawy z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych,
• hal sportowych oraz hal pneumatycznych, w tym na potrzeby rozgrywek futsalu lub piłki plażowej,
• centrów treningowych oraz obiektów do piłki plażowej.

Wyraźnie zaznacza się, że uzgodnienie dotyczy nie tylko projektów budowy nowych obiektów, lecz także projektów modernizacji. Uchwała zakreśla podział kompetencji pomiędzy PZPN i jego właściwą komórką – Departamentem Organizacji Imprez, Bezpieczeństwa i Infrastruktury, a związkami wojewódzkimi. W największym uproszczeniu – po stronie PZPN leży opiniowanie obiektów mających służyć rozgrywkom szczebla centralnego oraz dla rozgrywania meczów o statusie imprezy masowej, a po stronie związków wojewódzkich – innych obiektów.

Dokumentacja projektowa przekazywana do uzgodnienia, powinna składać się z części opisowej i grafi cznej. Uzgadnianie to procedura, która wiąże się z opłatami. Opłaty są uzależnione od rodzaju obiektu. Najwyższa opłata jest przewidziana od obiektu o planowanej pojemności powyżej 20 tys. osób. Wynosi ona 10 tys. zł. Pobieranie opłat na szczeblu związku wojewódzkiego jest opcjonalne. Związek może takie opłaty pobierać, lecz nie musi.

WIĘCEJ W MAGAZYNIE „BOISKA I STADIONY” NR 23

TEKST – MICHAŁ GNIATKOWSKI